|  | ||||||
5,5.10-14% van de aardkost (tot 16 km diepte) bestaat uit actinium; het is het 86e element in rangorde van voorkomen en één van de meest zeldzame elementen.
Het wordt in zeer kleine hoeveelheden aangetroffen in uraanertsen, als onderdeel van de radioactieve vervalreeks.
De naam is afgeleid van het Griekse woord aktinos, dat straling betekent. De naam is gegeven vanwege de door actinium uitgezonden ioniserende straling.
Actinium werd in 1899 door A. Debierne ontdekt in uraanerts, waarin H. Becquerel op grond van de sterke straling de aanwezigheid van een ander element vermoedde. F. Giesel ontdekte het in 1902, onafhankelijk van Debierne.
Actinium wordt bereid door 226Ra te beschieten met neutronen:
De actiniumverbindingen worden geïsoleerd met behulp van ionenwisseling of vloeistofextractie.
Metallisch actinium wordt bereid door reductie van het fluoride met lithiumdamp bij ca. 1300 °C of door reductie van het oxide (Ac2O3) met thorium bij 1.730 °C en 10-4 Pa.
Toepassing als ontleedbare stof (verbinding):
alfa- en bèta-bron
nucleaire batterij (227Ac2O3)