|  | ||||||
8.10-5 % van de aardkost (tot 16 km diepte) bestaat uit lutetium; het is het 61e element in rangorde van voorkomen.
De belangrijkste mineralen, die kleine hoeveelheden van dit element bevatten, zijn:
gadoliniet-(Ce) (Ce,La,Nd,Y)2Fe+2Be2Si2O10 gadoliniet-(Y) Y,Fe+2Be2Si2O10 monaziet-(Ce) (Ce,La,Nd,Th)PO4 (ca. 0,003 % Lu) monaziet-(La) (La,Ce,Nd)PO4 monaziet-(Nd) (Nd,La,Ce)PO4 xenotiem-(Y) Y PO4
De belangrijkste wingebieden liggen in India, Brazilië, de Verenigde Staten van Amerika, Australië, Maleisië en Zuid-Afrika.
De naam is afgeleid van 'Lutetia', de Latijnse benaming voor Parijs: de woonplaats van de ontdekker. De naam was aanvankelijk lutecium.
Lutetium(oxide) werd in 1907 door G. Urbain ontdekt in ytterbiumoxide (dat enige tijd als zuivere stof was erkend). Zowel C. Auer von Welsbach als C. James ontdekten het in hetzelfde jaar onafhankelijk van Urbain.
Zie 58 - Cerium.
Zie 58 - Cerium. Lutetium wordt bereid door reductie van LuCl3 of LuF3 met calcium of kalium.
Toepassingen als ontleedbare stof (verbinding):
katalysator bij kraken, hydrogeneren en polymeriseren Lu2O3 luminescentielampen Lu2O3 ouderdomsbepalingen 176Lu-verb