Element 104 werd in 1964 door wetenschappers van het Instituut voor Kernonderzoek uit Dubna o.l.v. G.N. Flerov (Rusland) geclaimd. Zij stelden als naam Kurchatovium voor, naar I.V. Kurchatov, één van de toonaangevende Russische kerngeleerden.
In 1969 werden een aantal isotopen van element 104 gemaakt door een groep wetenschappers van de Berkeley Universiteit (Californië) o.l.v. A. Ghiorso. De experimenten van de Russische groep konden door de Amerikanen niet worden gereproduceerd. Zij claimden daarom de ontdekking van dit element en stelden als naam rutherfordium (Rf) voor, naar Sir E. Rutherford, opsteller van het naar hem genoemde atoommodel en Nobelprijswinnaar voor scheikunde in 1908.
De IUPAC heeft in 1994 de eerste bereiding van dit element toegekend aan de groep uit Dubna. Als officiële naam werd dubnium (Db) voorgesteld.
De Russen slaagden erin het element te bereiden door plutonium te beschieten met neon-ionen met een energie van ca. 115 MeV:
de Amerikanen door beschieting van 249Cf met 12C:
Ondanks de zeer korte halveringstijd: 0,1 sec, was het mogelijk de chemische eigenschappen vast te stellen; rutherfordium heeft overeenkomsten in eigenschappen met zirkonium en hafnium.
In 1997 is door IUPAC rutherfordium als definitieve naam gegeven; de naam dubnium is toegekend aan element 105.