|  | ||||||
Lawrencium komt niet voor in de natuur.
Dit element werd door de wetenschappers die het voor het eerst maakten genoemd naar dr. E. O. Lawrence, Nobelprijswinnaar voor natuurkunde in 1939 en uitvinder van het cyclotron. Hij ontwikkelde vele biologische en medische toepassingen van de kernfysica.
Lawrencium werd in 1961 bereid door A. Ghiorso, T. Sikkeland, A. E. Larsh en R. M. Latimer aan het Lawrence Radiation Laboratory van de Berkeley Universiteit in Californië. Zij beschoten in hun lineaire deeltjesversneller (HILAC) een mengsel van californiumisotopen met 10B en 11B-kernen met een energie van 70 MeV. Het element dat ontstond werd uitsluitend via nucleaire technieken aangetoond. Het kon slechts in uiterst kleine hoeveelheden (enkele atomen) worden verkregen vanwege de korte levensduur:
De halveringstijd bedraagt ca. 8 sec.
Van Lawrencium zijn enkele isotopen bekend. 260Lr heeft de grootste halveringstijd, namelijk 180 sec.