VOORKOMEN 2,0.10-3 % van de aardkost (tot 16 km diepte) bestaat uit niobium; het is het 33e element in rangorde van voorkomen. De belangrijkste mineralen zijn:
betafiet | (Ca,Na,U)2(Ti,Nb,Ta)2O6.OH | euxeniet (-Y) | (Y,Ca,Ce,U,Th)(Nb,Ti,Ta)2O6 | fergusoniet (-Y) | YNbO4 | ferrocolumbiet | Fe+2Nb2O6 | pyrochloor | (Ca,Na)Nb2O6(OH,F) | tapioliet | (Fe+2,Mn+2)(Ta,Nb)2O6 | zirkeliet | (Ca,Th,Ce)Zr(Ti,Nb)2O7 |
Ook veel tantaalhoudende mineralen bevatten niobium, bijvoorbeeld stibiotantaliet (SbTaO4) en tantaliet (Fe+2Ta2O6).
NAAM De naam is afgeleid van Niobe, de dochter van Tantalus (zie ook 73 - Tantaal). Deze naam werd gegeven omdat het eerder ontdekte tantaal achteraf uit twee elementen bleek te bestaan. De naam niobium werd echter lange tijd niet algemeen gebruikt. In de Verenigde Staten van Amerika werd - met instemming van IUPAC, dat pas in 1950 niobium (Nb) als officiële naam vastlegde - lange tijd de naam columbium gebruikt (symbool: Cb), de naam die door de ontdekker van dit element was voorgesteld. Columbia is de naam van het district waar het mineraal werd gevonden en is tevens een benaming voor Amerika; deze naam is afkomstig van Columbus, de ontdekker van Amerika. Alhoewel niobium de officiële naam is, komt in diverse publicaties columbium nog steeds voor.
WINGEBIEDEN De belangrijkste wingebieden liggen in Brazilië, Canada, Democratische Republiek Congo, Rusland, Australië, Maleisië, Thailand, Oeganda, Nigeria en Noorwegen. Pyrochloor levert 98 % van de grondstof voor de bereiding van niobium.
ONTDEKKING Niobium werd in 1801 door C. Hatchett ontdekt in een mineraal afkomstig uit Massachusetts, dat zich al geruime tijd in het British Museum in Londen bevond en columbiet genoemd werd. Het element noemde hij columbium. Hatchett slaagde er in het oxide van niobium te isoleren. De bereiding van het metaal liet nog 85 jaar op zich wachten. W. H. Wollaston concludeerde - naar later bleek - ten onrechte, dat het door A. Ekeberg ontdekte tantaal en columbium hetzelfde waren, waardoor de ontdekking en de naam niet werden geaccepteerd. Dit was voor Hatchett aanleiding terug te treden als hoogleraar. Het gevolg was dat beide elementen lange tijd werden verwisseld. In 1844 bevestigde onderzoek van H. Rose het gelijk van Hatchett. Hij stelde als naam voor het element echter niobium voor.
BEREIDING VROEGER (Vrij onzuiver) niobium werd in 1866 door C.W. Blomstrand bereid door reductie van niobium(V)chloride met waterstof. In 1907 werd door W. von Bolton zuiver niobium bereid door reductie van kaliumfluorniobiaat (K2NbOF5) met natrium.
BEREIDING NU Niobium wordt verkregen als bijproduct bij de bereiding van tantaal of tin. Ertsen die tantaal en niobium bevatten worden, na een aantal fysische bewerkingen, gesmolten met natrium- of kaliumhydroxide. Na verhitten ontstaat het pentaoxide van niobium en tantaal. Hieraan wordt een mengsel van waterstof- en kaliumfluoride toegevoegd, waarbij heptafluorotantalaat resp. -niobaat (TaF72- ; NbF72-) ontstaat. Deze tantaal- en niobiumverbindingen worden gescheiden door middel van vloeistofextractie of gefractioneerde kristallisatie. Vervolgens wordt opnieuw het pentaoxide gevormd, dat tenslotte wordt gereduceerd met aluminium of natrium: 3 Nb2O5 + 10 Al → 6 Nb + 5 Al2O3 In een ander proces worden de chloriden van niobium en tantaal met behulp van chloor uit het niobium- en tantaalhoudende materiaal verkregen. Na scheiding door destillatie worden deze chloriden omgezet in het oxide en worden ze bij 600 - 650 °C gereduceerd met waterstof. Zuiver niobium wordt verkregen door elektrolyse van complexe niobiumhalogeenverbindingen.
De wereldproductie bedraagt ongeveer 17.000 ton per jaar.
TOEPASSINGEN EN TOELICHTING Snijgereedschap, pijpleiding Niobium, toegevoegd aan staal, bevordert de sterkte en hardheid van het metaal. Het is geschikt voor allerlei toepassingen, waarbij hoge eisen gesteld worden aan hardheid en voortdurende belasting van het materiaal (ook bij zeer hoge temperatuur en extreme kou). Onder andere snijgereedschap, pijpleidingen en onderdelen voor straal- en raketmotoren worden van deze legering gemaakt. De legering werd ook gebruikt in het Geminiproject, één van de ruimtevaartprogramma's die werden opgezet om mensen op de maan te laten landen. Voor pijpleidingen wordt niobiumstaal gebruikt. Voor hoogwaardige pijpleidingen wordt gebruik gemaakt van een legering van niobium en zirkonium.
Supermagneet Niobiumstaal en legeringen van niobium met zirkonium of tin worden vanwege de zeer goede magnetische eigenschappen gebruikt in supergeleidende magneten die worden toegepast in proefprojecten voor de opwekking van stroom met behulp van supergeleiding. De enige legering die momenteel in supergeleiders op industriële schaal gebruikt wordt, is Nb3Ge, met een kritische temperatuur van 23° K. Legeringen van niobium worden ook gebruikt in medische apparatuur voor N(uclear) M(agnetic) R(esonance) -afbeeldingen. Met deze methode is het mogelijk onderscheid te maken tussen weefsels die dezelfde doorschijnendheid hebben voor röntgenstraling en daardoor niet met behulp van de gewone scanner in beeld gebracht kunnen worden.
Booglasstaaf Legeringen van niobium met de in het periodiek systeem omringende elementen: zirkonium, molybdeen, vanadium, chroom of wolfraam, zijn zeer hard, corrosiebestendig en bestand tegen zeer hoge temperaturen. Ze worden gebruikt als lasstaaf bij het booglassen.
Implantaten Het lichaam verdraagt een legering van niobium en titaan goed. Het vertoont vrijwel geen verschijnselen van metaalallergie of afstoting. Het materiaal is bijzonder sterk en zeer corrosiebestendig. Het wordt daarom gebruikt voor diverse implantaten, bijvoorbeeld een breukpen: een verbindende plaat tussen twee stukken bot.
VERDERE TOEPASSINGEN Toepassingen als niet-ontleedbare stof (element) of als legering: constructiemateriaal voor o.a. auto’s, hoogspanningsmasten, boorplatforms en bruggen (ferroniobium of niobiumstaal) constructiemateriaal in de lucht- en ruimtevaart (Ti,Nb) gasturbines (Fe,Cu,Ni,Nb) nucleaire industrie: kernreactor, omhulsel van splijtstofstaven (Zr,Nb) supergeleiding (Nb3Sn en NbTi) verbrandingskamer van straal- en raketmotoren (Nb,Hf,W,Zr,Mo; W,Mo verhogen de sterkte/hardheid bij lagere temperaturen, V,Hf bij hoge temperaturen. Een veel gebruikte legering bestaat uit 79 % niobium, 15 % wolfraam, 5 % molybdeen en 1 % zirkonium).
Toepassingen als ontleedbare stof (verbinding): boor-, snij- en slijpgereedschap | NbC | condensatoren | Pb3MgNbO9 | elektrodemateriaal | NbS2 | glas met hoge brekingsindex voor optica, kopieerapparatuur en brillenglazen | Nb2O5 | halfgeleiders | NbTi | | Nb3Sn | harden van metaal | NbB2 | holografie | LiNbO3 |
|