|
Geboren : 7 november 1878 in Wenen Overleden : 27 oktober 1968 in Cambridge Oostenrijks – Zweeds natuurkundige. Studie Zij studeerde van 1901 – 1905 natuurkunde in Wenen, onder meer bij L. Boltzmann, en promoveerde in 1905.
Loopbaan Zij volgde in 1907 colleges bij M. Planck in Berlijn en werd in 1912 ( - 1915) zijn assistente. Zij verkreeg in 1919 de professorstitel en werkte in Berlijn samen met O. Hahn, eerst aan de universiteit en vanaf 1912 tot 1938 als hoofd van de fysische afdeling aan het Kaiser Wilhelm Institut für Chemie. In 1926 werd ze buitengewoon hoogleraar aan de universiteit van Berlijn. In 1938 emigreerde ze om politieke redenen naar Zweden. Zij werd in Stockholm staflid van het Nobel Instituut en in 1946 hoogleraar aan de universiteit aldaar. In1947 werd ze tevens leidster van het Koninklijk Instituut voor Technologie van de Zweedse Atoomenergie Commissie. In 1960 vertrekt ze naar Cambridge.
Belangrijkste werk In 1917 ontdekte ze, samen met O. Hahn, het element protactinium. Van 1934 – 1938 doet ze met Hahn en F. Strassmann onderzoek naar het beschieten van uraan met neutronen en verklaart in 1939 de hierbij gevonden kernsplitsing van uraan. Zij toonden teven het bestaan van enkele ‘transurane’ elementen aan. Zij zag als een van de eersten de mogelijkheden van kernsplijting in, zowel op civiel als militair gebied. Zij heeft – ten onrechte naar velen menen – nooit de Nobelprijs ontvangen, maar ontving als eerste vrouw de Fermiprijs (1965).
|