|
Geboren : 2 juli 1906 te Straatsburg. Overleden Duits - Amerikaans natuurkundige en astrofysicus. Studie Hij studeerde en promoveerde in 1928 bij Sommerfeld in München. Vanaf 1933 studeerde hij natuurkunde in Tübingen en liep hij een stage bij Rutherford in Cambridge en Fermi in Rome.
Loopbaan In 1935 doceerde hij in Manchester en Bristol en vanaf 1938 – 1975 was hij hoogleraar aan de Cornell University in Ithaca (New York). Van 1943 – 1946 was hij directeur theoretische natuurkunde van het Los Alamos Scientific Laboratory, waar o.m. de atoombom werd ontwikkeld.
Belangrijkste werk Hij formuleerde, samen met C. F. von Weiszacker, een theorie over kernfusie (1938), met o.a. koolstofomzettingen (later de Bethe-Weiszacker-cyclus genoemd). Hij was werkzaam in een breed gebied van de kernfysica en kwantummechanica. In 1951 ontwikkelde hij, samen met J. H. von Vleck en H. Hartmann de kristalveldtheorie. In 1967 ontving hij de Nobelprijs voor natuurkunde.
|