|
Geboren : 27 april 1913 te Tacoma. Amerikaans natuur- en scheikundige. Studie Hij studeerde in 1933 af aan het State College in Washington en promoveerde in 1939 bij Ernest Orlando Lawrence.
Loopbaan In 1940 kwam hij naar Berkeley, waar hij vóór zijn afstuderen had gewerkt in het Radiation Laboratory. Hij besloot daar te blijven en samen te gaan werken met E. MacMillan, die hetzelfde onderzoek deed. In 1946 keerde hij terug naar het Carnegie Institution, waar hij pionierswerk verrichtte op het gebied van radio-isotopen. Van 1953 tot 1971 was hij directeur van het Geophysics Laboratory van dit instituut en van 1971 tot 1978 president. Vanaf 1962 was hij tevens redacteur/uitgever van het weekblad Science.
Belangrijkste werk Hij onderzocht tijdens zijn studie de splitsing van uraankernen, voordat Otto Hahn en Lise Meitner dit verschijnsel wereldkundig maakten. In 1940 ontwikkelde hij een methode om uraan-235 te maken uit gasvormig uraanhexafluoride. Op het Carnegie Institution in Washington deed hij onderzoek naar de zogenoemde 2,3-dagen substantie, als ontledingsproduct van uraan. Hij leverde o.a. – samen met MacMillan – de uiteindelijke bewijzen van de aanwezigheid van element 93, het eerste element uit de reeks van de transuranen, Dit element werd op voorstel van MacMillan neptunium werd genoemd.
|